Ik loop met mijn hondje langs de lange bomenrij aan het Jan van Eyckpad. Zojuist was het nog mistig, maar nu is de lucht bijna blauw, de laatste flarden maken zich uit de voeten. Op het water drijven gele herfstbladeren.
Allerlei gedachten dwalen af. Naar vroeger, toen alles beter was en fotografen en cineasten een Nederland vastlegden dat voor eeuwig een ansichtkaart zal zijn. Naar het heden dat grimmig en vol en slordig is, naar de toekomst die gek genoeg schitterend kan zijn, want wie niet droomt, zal vroeg sterven. Naar een kind op een schommel, moeder die verderop lekker zit te lezen in het herfstzonnetje, naar een oud echtpaar op de fiets, hij met een landkaart op het stuur. Naar de Korreweg in Groningen waar ik ben geboren en de Ceintuurbaan in Amsterdam waar ik heb gewoond. Naar de walrus die door John Lennon werd bejubeld, naar Fanta met prik, naar de vakantie op Terschelling en een jeugd zonder zorgen.
Ik kuier intussen nog steeds langs de lange bomenrij en loop bij het viaduct richting De Hoge Vaart, naar de zon toe.
Aan de overkant ligt een groot verzorgingstehuis. Daar woont meneer de Jong, die ik ken van de wandelingen met zijn donkerbruine tackel. Hij woont in een kamer aan de straatkant. Hij is kaal. In de vensterbank staat een buste van Beethoven. Hij staat voor het raam en draagt een groene pyjama. Hij kijkt nergens naar, zijn hoofd hangt geknakt tussen zijn schouders.
Ik maak een groetbeweging met mijn hand, passeer hem in de schaduw en sla de hoek om, weer de zon in.
Bij de ingang van het verzorgingstehuis zit een oude dame in een rolstoel, hoewel, het is meer een soort bed. Naast haar zit een jongere vrouw, haar dochter. Zij heeft haar moeder naar buiten gereden.
‘Even in het zonnetje, mam.’
De dochter rookt een sigaret. Moeder is stevig ingepakt in dekens. Er komt een slangetje uit haar neus. De zon schijnt bijna door haar dunne, witte huid heen. Het kan de laatste keer zijn dat ze in de buitenlucht van de zon geniet.
Moeder en dochter.
De gedachten die afdwaalden, komen bij me terug en ik keer me om richting huis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten