Stilte, een heerlijk woord, veel verlangd, maar vaak verstoord.

maandag 16 mei 2011

Stellingname

Hoeveel leden telt de Tweede Kamer? Op de Amsterdamse Albert Cuyp markt konden ze het er niet over eens worden. Iemand opperde 12, een ander meende heel zeker te weten dat het er 30 zijn. Ook werden de getallen 24, 52 en 56 genoemd. Uiteindelijk maakte een textielkoopman het bod af op 150.

De scène figureerde in een aardige televisie uitzending, waarin een persoon die met een bepaalde stellingname de aandacht heeft getrokken, door een criticus wordt uitgedaagd om zijn ideeën te toetsen aan de praktijk. De hoofdgast probeerde de kijkers ervan te overtuigen dat het integratiebeleid toch niet zo’n mislukking is als soms wel wordt veronderstelt.
Daarvoor kreeg hij een aantal opdrachten, waaronder een aantal vragen aan zowel autochtonen als allochtonen en die vragen leken uiteindelijk moeilijker dan verwacht.

De hoofdgast probeerde echter voet bij stuk te houden. ‘We stellen onze normen veel te laag.’

Een andere vraag die hij op zijn lijstje had staan ging over de Tweede Wereldoorlog: welke landen stonden tegenover elkaar?
Het antwoord kregen we niet te horen in de uitzending.
Ik was er wel benieuwd naar geweest.

zaterdag 14 mei 2011

Zonsondergang

'Reve-biografie inzet van kort geding.' Zo luidde de kop van een artikel in de Volkskrant. Joop Schafthuizen, vriend van Reve, wil de verschijning van het laatste deel van de Reve-biografie voorkomen.
Ik begon te lezen en realiseerde mij dat het alweer ruim 5 jaar geleden is dat deze grote schrijver overleed.
De hemel was helderblauw gekleurd en het voorjaar geurde in al haar pracht. Het was de ochtend van de negende april 2006 en het beloofde een prachtige dag te worden.
Ik vertrok voor een wandeling met de hond.
Over het water trokken al de eerste bootjes, jonge ouders met kinderen in bakfietsen baanden zich een weg door opgebroken straten, bij het bejaardentehuis zaten de meest krasse bewoners op de stoep te roken.
Parijs-Roubaix stond vandaag op het programma, en Italië ging naar de stembus.
Een vrouw trok op de brug haar blauwe spijkerjack uit, ze droeg oranje open schoenen en haar lange witte jurk fladderde er sierlijk omheen. In het water waren twee meerkoeten druk doende met hun nest. Twee hardlopers kwamen voorbij; beiden hadden een natte rug.
Ik kwam thuis en vernam dat Reve vlak na zonsondergang was gestorven, daags tevoren.
Ik dacht aan alle zonsondergangen die de schrijver in zijn lange leven moet hebben meegemaakt, en aan deze ene, deze laatste zonsondergang, ja, laat de zon maar schuiven. Straks ging hij ook weer onder, en morgen ook, en overmorgen ook.
Het was een zinloze gedachte en daarna ging ik voor mijn boekenkast staan. Ik keek naar de enigszins geknakte ruggen van paperbacks die ik al jaren met me meezeul.
Ik nam ‘De Avonden’ uit de kast, veegde het stof met een paar handvegen er van af en bladerde er wat in.
De schrijver was dood, maar de zinnen die me tegemoet sprongen, waren springlevend, alsof ik ze voor het eerst las.

woensdag 11 mei 2011

De Ronde van Italie 2011

Plots een paukenslag van Wagner
Een stenen muur wurgt het wentelen der wielen
De renner wordt de lucht ingeslingerd.


Zijn hijgende borstkas versteent
En valt stil over zijn warm gekoerst lichaam
Het verscheurd shirt wordt een doodskleed.

woensdag 4 mei 2011

Puberhits en jeugdliefde

“I’ll never find another you” is een hit uit 1965 en werd vertolkt door The Seekers.
De titel en tekst kenmerken de gevoelens ten tijde van mijn grote jeugdliefde.

There's a new world somewhere
They call The Promised Land
And I'll be there some day
If you will hold my hand
I still need you there beside me
No matter what I do
For I know I'll never find another you

Ach ja, liefde. Wat maakt liefde toch dat boerenkool en kaviaar gelijk zijn, evenals een meezinger en een opera aria, kamermuziek en popmuziek, een klassiek orkest en een rockband, kaarslicht en een gloeilamp, maneschijn en donderwolken, rozengeur en mestlucht.

Om gedachten aan je jeugdliefde te stimuleren zijn de hits uit die tijd erg belangrijk, de puberhits. Zij doen je herinneren aan haar en roepen vrijwel exact de sfeer van toen op. Ze zijn daarom erg belangrijk en we hebben ze nodig.

Ik had dus ook een hele grote jeugdliefde en heb vele puberhits die me aan haar doen herinneren.

Ik noem er tien.

-Rain on the roof – The Lovin’ Spoonful
-Hey Joe – Jimi Hendrix
-Happy together – The Turtles
-The happening – The Supremes
-You keep me hanging on – The Vanilla Fudge
-Change is now – The Byrds
-The letter – The Box Tops
-Strawberry fields forever – The Beatles
-Time seller – The Spencer Davis Group
-My friend Jack – The Smoke

Hits van een paar minuten die het allemaal vertellen, die alles zijn en alles bevatten.

-Samen met Aafke picknicken in het Stadspark;
-Indruk bij haar maken met een lucht gitaarsolo;
-Met mijn eerste transistor radio luisteren naar Radio London;
-Aafke op vakantie in Oisterwijk op de dag dat Jan Janssen de Tour won;
-Het blauwe licht vanuit een witte papieren bol in de kamer bij Aafke;
-Samen met haar bij mijn opa, die een gehaktbal opwarmt op de kachel in een pannetje met water;
-Aafke, die verwoede pogingen onderneemt op een zilveren geverfde gitaar;
-Op de Peugeot brommer vallen in de Stoeldraaiersstraat;
-Mijn enige tentavontuur op de Veluwe met vrienden en twee weken zonder haar;
-De eerste sigaret samen roken op het schoolplein van de RHBS.

Elke hit duurt slechts een paar minuten, maar heeft exact de goede maat om er elk moment in te herbergen. Bovendien kun je een hit opnieuw draaien, en nog een keer, want het leven duurt langer. Net zo vaak tot je jeugdliefde onvergetelijk is geworden.

There is always someone
For each of us they say
And you'll be my someone
For ever and a day
I could search the whole world over
Until my life is through
But I know I'll never find another you.

http://www.youtube.com/watch?v=MsgXbSUMzR4