Stilte, een heerlijk woord, veel verlangd, maar vaak verstoord.

dinsdag 11 januari 2011


HET JOCHIE IN DE BUS 

"Goh, wat is die meneer zwart!" roept het jochie."Kijk, opa, kijk!"
"Ja, jochie, die meneer is gitzwart!"
"Hoe kan dat opa?"
Voordat opa antwoord kan geven draait de man over wie het jochie het heeft zich om. Hij is knap, heeft levendige ogen, draagt een Marlboro-jas met een cowboyhoed, een moderne bril met rood montuur en toont het jochie van amper drie een lachende trek op zijn gelaat. "Ik ben een Masai!" zegt hij.
Het jochie kijkt met verbaasde ogen en open mond naar de gitzwarte meneer, maar hij lijkt zich er in te berusten.
De Almeerse stadsbus zet zich in beweging.
Opa en kleinkind zitten op de achterste bank. Daar krijgt het jochie het plezier van in een soort van kermisbakje te zitten. Elke beweging van de bus schudt hem heen en weer. En natuurlijk, het kan niet uitblijven, kukelt hij van de bank. Snel krabbelt hij overeind en hoort van opa zich vast te moeten houden.
Interessant vindt het jochie het allemaal en kijkt zijn ogen uit.

Bij de volgende halte ziet hij een hele dikke mevrouw moeizaam de bus inkomen. Ze draagt een tas, een enorme zonnebril en komt daarmee zijn richting opgelopen. Ze heeft een vriendelijke lach en is volledig in het zwart gekleed en bruin alsof ze al weken in de zon heeft gelegen. Het jochie is onder de indruk van de mevrouw en kruipt tegen opa aan.
"Mag ik naast jou komen zitten?"
Pfff, pfff, pfff hoort hij de mevrouw doen. Gelijktijdig zet opa hem op schoot. Nu zit hij samen met opa en die mevrouw op het bankje. Ze zitten heel dicht op elkaar. Het jochie voelt hoe warm de mevrouw is en vindt haar aardig. Van opa heeft hij nu geen weet.
De hand van mevrouw gaat in haar volle tas. Het jochie kijkt nieuwsgierig. Dan hoort hij geknisper en ziet een zak met spekkies.
"Wil jij er ook een?"
De zon raakt even het Chanel-logo van haar zonnebril en het lijkt alsof er een ster straalt.
Het belooft een mooie dag te worden.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten