Zo moest ik denken aan Ollie B. Bommel die ooit eens zei: “Kijk, ik was uw verjaardag natuurlijk niet echt vergeten, want ik had het op een papiertje geschreven, dat ik even had weggelegd, zodat het door mijn hoofd gegaan is.”
Gelukkig was mijn verjaardag nauwelijks vergeten.
Ik moest denken aan de juffrouwen van de lagere school die in het schooljaar jarig waren en altijd zo lekker roken, omdat ze kasten vol met stukken zeep en badschuim hadden.
Gelukkig rook mijn vrouw gisteren ook lekker.
Ik moest denken aan jongeren, die iemand van 40 al een oude zak vinden en daarom zelf maar een kort leven voor zich hebben.
Gelukkig ben ik geen jongere meer.
Ik moest denken aan de dag voor de verjaardag, want dat was vroeger vaak de prettigste dag. Veel spannender, omdat de verjaardag zelf slechts de vervulling van een belofte is en een belofte is veelal meer dan de vervulling.
Gelukkig heb ik nu niet veel spanning meer nodig.
Ik moest denken aan een conferancier, die eens op de vraag hoe hij het vond om zestig te worden, antwoordde: “Ach, ik zag het al een hele tijd aankomen.”
Gelukkig is dat zo.
Ik moest denken aan familiebezoek. Dit in combinatie met verjaardagen is nauwelijks te overleven.
Gelukkig is mijn familie niet groot meer.
En ik moest denken aan mensen die elke verjaardag een prestatie vinden en ik dan weer denk: ”Als ik mijn adem had ingehouden, was het niet gebeurd.”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten