Zomer

Het was warm de afgelopen week, heel warm. Mei en juni verliepen fris en regenachtig, en dan staat ineens de zwoele warmte in je tuin of op het balkon, het zonnescherm moet worden uitgerold, de ramen tegen elkaar open, tot in de avond, als zich de muggen melden, de eerste van dit jaar.

Je voelt je een vreemde in je eigen huid, je wordt overvallen door de zomer. Er is je een metamorfose aangedaan. Je loopt, ontbloot in je nog winterse vel, op straat het zonlicht tegemoet. Je knippert wat met je ogen, als een wezen die lang ondergronds heeft geleefd. In je lichte kleding – maandenlang heb je zwart, grijs of donkergroen gedragen – zijn nog de kastvouwen te zien.

In Zuid-Europese landen is men altijd gekleed op de warmte, de overgang verloopt er geleidelijk. Stijl gaat er voor comfort. Hier valt de zomer ineens over ons heen en worden kleren van lijven gerukt, er is een bezeten verlangen naar ontbloten. Je staat besluiteloos voor je kledingkast en voor de spiegel sta je je nog ontklede lichaam te keuren.

Aarzelend haal je een korte broek uit de la, trekt deze aan, witte benen steken er onderuit en alles eindigend in lelijke voeten, die je in slippers steekt.

Ja, een vreemde in eigen huid. Buiten de zwoele, drukkende warmte, binnen de genadeloos uit alle systeemplafonds blazende airco. Je flipflappert op je slippers door het huis en kijkt even op straat. Je ziet ze voorbij komen, de ongelukkigen, met rood bezwete gezichten, plakkende grote T-shirts en driekwartleggings. De hitte ingesmeten.