Stilte, een heerlijk woord, veel verlangd, maar vaak verstoord.

maandag 18 juli 2011

De Val

In de Tour de France van 2011 wordt veel gevallen, heel veel gevallen.
Vanmorgen moest ik zomaar ineens denken aan kabinetten, die ook dikwijls vallen.
Neem nou het kabinet Balkenende. Vier keer is het onderuit gegaan.
De laatste keer was vorig jaar. Het was er die 20ste februari een perfecte dag voor. Er viel van die miezerige regen, fijne regen. Je werd er wel nat van, maar niet ontzettend sjacherijnig. Hollands weer. En meteen werd er op de televisie door menigeen getuigenis afgelegd, zoals dat gaat wanneer een kabinet is gevallen. De Donners, de Hirsch Ballins, de Klinks, allemaal kwamen ze weer aan bod en waren druk in de weer met de toewijzing van verantwoordelijkheden. Balkenende toonde dat hij toch in een hogere divisie speelt. ‘Komen is niet makkelijk, maar gaan is nog lastiger’, zei de toenmalige premier later op zijn persconferentie.
In de wandelgangen kwamen we ook Eurlings tegen en diens kwaaiigheid maakte een mallotige indruk. Balkenende zelf leek op een dorpsonderwijzer die verdwaald was in de grote wereld.
Van alle politici kwam Bos het meest verrassend voor de dag. Na diverse aanvaringen over de militaire missie naar Uruzgan met Balkenende, had hij nu de grootheid om onomwonden zijn bewondering uit te spreken voor het optreden van de premier.
Enfin, ik bleef maar kijken die dag en vooral wachten; wachten wat nog komen zou en intussen keuvelde Ferry Mingelen rustig door met studiogast Jan Terlouw en bediende Frits Wester per telefoon.
Het kabinet was gevallen en stond niet meer op.
Bij wielrenners ligt het toch iets anders. In de Tour vielen Hoogerland en Ten Dam, maar zij stonden op, stapten weer op de fiets en gingen gewoon verder.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten