Stilte, een heerlijk woord, veel verlangd, maar vaak verstoord.

zondag 24 juli 2011

Stukje geschreven voor Het Geheugen van Almere

Naar de polder

Het land wordt leger en de mist begint langzaam op te lossen. De zon wint met de minuut aan kracht en bestraalt hier en daar al onbelemmerd het groen van de opdoemende weilanden.
Als een bloeddruppel die de opperhuid zoekt, kruipt mijn auto door steeds fijner vertakte weggetjes, op weg naar mijn nieuwe thuis. 
Zwermen vogels boven het verstilde water, de vernevelde silhouetten van de windmolens doen mij verrukken.
Een wat oudere vrouw in een groen joggingpak en witte sportslippers loopt eenzaam door mijn gezichtsveld. De broek van het pak spant onmogelijk strak om haar dikke benen en het jack staat zorgvuldig open voor een aanzienlijk decolleté. Ze beweegt als een gans, waggelend en met de kont naar achteren gestoken.
Dan verdwijnt ze.
Tientallen malen eerder heb ik de overgang naar dit nieuwe land in gedachten al gemaakt en denk zowat elke plek in de polder al te hebben gezien.
Maar nu ben ik thuis, echt thuis. Eindelijk bevind ik mij in gelukzalige eenzaamheid met de zo rustig en vertrouwd gestoffeerde natuur.
Zo zwanger is de polder van mooie plekjes, dat ik mij zoetjesaan afvraag waarom ik niet eerder ben gekomen.
MARTIN SCHUURMAN

Geen opmerkingen:

Een reactie posten