TOEVAL BESTAAT NIET

Voorzichtig opende hij eerst zijn linkeroog half en toen deze enigszins gewend was aan het gefilterde zonlicht dat door zijn gordijnen scheen, opende hij ook gedeeltelijk zijn rechteroog. Minutenlang bleef hij met half toegeknepen ogen zo liggen, net zo lang tot het besef dat hij een levend wezen was weer was teruggekeerd. Naast hem bewoog iemand en hij keerde zijn hoofd naar de veroorzaker van de beweging. Langzaam openden zijn ogen zich helemaal en tot zijn opluchting zag hij dat het een “veroorzaakster” betrof. Eén keer was hij in een zelfde soort toestand wakker geworden en had hij naast zich in bed een jongen aangetroffen die net als hij beweerde niet homoseksueel te zijn en ook niet meer te weten wat er de avond tevoren was voorgevallen. Een gebeurtenis die hij had geprobeerd te verdringen maar waar hij soms aan terug dacht op momenten als deze. Het meisje opende haar ogen en rekte zich uit waarbij haar naakte borsten boven het witte laken tevoorschijn kwamen.
‘Goedemorgen’, zei ze
‘Eh, aangenaam’, zei hij. ‘Ik ben Tim en hoe heet jij?’
‘Es even kijken. Sorry, ik moet even nadenken, momentje.’
Zij legde haar armen onder haar hoofd en sloot haar ogen alsof zij stevig nadacht.
‘Ik weet het niet meer, het spijt me, ik weet het echt niet meer.’
‘Je weet toch wel hoe je heet?’vroeg hij verwonderd.
‘Ja, dat wel. Ik weet alleen niet meer of ik jou mijn echte naam heb verteld of niet.’
‘Mag ik daaruit concluderen dat jij in ieder geval niet van mij verwacht dat wij elkaar na vannacht eeuwige trouw beloven?’
Het meisje opende haar ogen weer, keerde zich naar hem toe en terwijl zij een arm onder haar hoofd legde zei ze: ‘Ik weet bij God niet meer wat ik allemaal gezegd heb gisteravond maar één ding weet ik wel en dat is dat ik altijd, maar dan ook echt altijd, tegen ieder jongen waar ik mee naar bed ga zeg dat het éénmalig is en dat hij niets moet verwachten.’
Zij keek hem heel serieus aan op het moment dat zij het zei en hij merkte op: ‘Ik mag jou wel, ik geloof dat ik je wel aardig vindt.’
‘Dat mag ik hopen’ was haar weerwoord, ‘ik heb namelijk de sterke indruk dat wij vannacht als een stel konijnen hebben liggen wippen en de minimale eis voor mij is daarbij wel dat ik diegene in ieder geval een beetje aardig vindt.’
Hij begon te grinniken en zei: ‘Dus jij herinnert je ook niets meer? Ik ook niet, toch wel jammer eigenlijk' Hij tilde het laken op en stak er zijn hoofd onder om naar haar naakte lichaam te kijken. Van onder het laken zei hij tegen haar: ‘Nu ik je zo bekijk is het echt doodzonde, je bent echt mooi. Mooie tieten, mooi strak lichaam, lekker kontje. Ja, ik mag jou wel.’ Haar hand verscheen onder het laken, krabde nonchalant door het schaamhaar en bleef roerloos liggen nadat het die taak had volbracht. Zijn hoofd verscheen weer boven het laken waarbij hij verwachtingsvol naar haar keek.
‘Oké, al goed’, zei het meisje en dook nu, op haar beurt, onder het laken om zijn naakte lichaam te bekijken. ‘Helemaal niet slecht’, mompelde ze van onder het laken om direct daarna weer op te duiken en haar hand uit te steken.
‘Aangenaam, ik heet Eva, dat is mijn echte naam en dat zegt wat hoor, ik bedoel dat ik je mijn echte naam geef want dat doe ik niet bij iedereen.’
Hij pakte haar hand en zei: ‘Eva, wat dacht je ervan, nu wij ons aan elkaar hebben voorgesteld en hebben geconstateerd dat wij elkaar wel aardig en aantrekkelijk vinden, om nog eens stevig van bil te gaan zodat wij ons morgen in elk geval iets herinneren?’
‘Strak plan’zei ze slechts en wierp met een theatraal gebaar het laken van het bed.
‘Maar, eerst tanden poetsen’ zei ze. ‘als ik ergens een hekel aan heb dan is het wel een slechte adem en rotte tanden. Wat doe jij trouwen voor de kost?’
‘Ik studeer tandheelkunde’, zei hij met een brede grijns. ‘Ik geneeskunde’, antwoordde ze. ‘Wordt dit niet een beetje eng? Ik begin zo langzamerhand een angstig voorgevoel te krijgen dat wij wat al te goed bij elkaar passen.’ ‘Alleen als jij ook als hobby’s zeilen en paarden hebt’ was zijn reactie. Bij het woord “paarden”, was hij langzamer gaan spreken omdat zij bevestigend was gaan knikken zodra hij het woord “zeilen”in de mond nam en bij het woord “paarden” dat nog steeds deed.
Hoofdschuddend liep ze met de tandenborstel en de tandpasta die zij uit haar tas had gehaald naar de badkamer en begon haar tanden te poetsen. Hij volgde haar en ging in de deuropening naar haar staan kijken terwijl zij voorovergebogen boven de wastafel haar tanden poetste. Haar borsten schudden op het ritme van de tandenborstel boven de wasbak en langzaam ontwikkelde zich bij hem een erectie.
‘Even serieus nu’zei hij. ‘Meen je dat nou echt? Hou jij ook van zeilen en paarden? Straks ga je mij ook nog vertellen dat je een liefhebber bent van Franse chansons en met name van Jacques Brel.’ Het meisje stopte plotseling met poetsen en draaide zich met een wanhopige blik in haar ogen naar hem toe en haalde haar schouders op alsof ze wilde zeggen ‘wat kan ik daar nou aan doen?’ ‘Dit kan niet’ riep hij uit, draaide zich om en liep naar het bed waar hij bleef staan. Hij hoorde haar spoelen en gorgelen en draaide zich om zodra hij merkte dat zij de kamer binnenkwam.
‘Jouw beurt’ zei ze slechts en hij ging naar de badkamer, pakte zijn tandenborstel en tandpasta en begon te poetsen. Opeens hoorde hij haar stem vanuit de deuropening die vroeg: ‘ En vakanties dan? Ga jij ook het liefst naar Zuid-Frankrijk? Niet in een tentje of zo, maar in een leuk huisje met goede bedden. Lekker lanterfanten, overdag een beetje zeilen op de Middellandse zee, glaasje wijn, lekker eten, af en toe een boek lezen, terrasje pakken. Is dat ook jouw idee van een perfecte vakantie?’
Nu stopte hij met poetsen, keerde zich naar haar en haalde op zijn beurt verontschuldigend zijn schouders op.
‘Ja dus’, concludeerde ze op een toon die eerder berustend was dan verrast of blij en zij draaide zich om en liep de slaapkamer in waar hij zich later bij haar voegde.
Naakt stonden ze tegenover elkaar en terwijl zij zijn geslacht vastpakte en vroeg; ‘Weet je wat dit betekent?’groeide zijn lid in haar hand en antwoordde hij zo neutraal mogelijk: ‘Jazeker, of we willen of niet, we zijn veroordeeld tot elkaar. De voorziennigheid heeft ons bij elkaar gebracht.’
‘Ja het is voorbestemd, dit moet zo zijn’ beweerde zij heel stellig en keek hem diep in de ogen. ‘Dit kan geen toeval meer zijn’ beaamde hij.
‘Toeval bestaat niet’merkte zij op, liet zijn geslacht los en legde haar armen rond zijn nek.
‘Wanneer kom jij je spullen brengen en kom je bij mij inwonen? ’kon hij nog net vragen voor zij hem begon te zoenen. ‘Eerst nog even van bil toch?’ zei ze nadat zij zich van hem had losgemaakt. ‘Ik wil wel weten waar ik aan begin natuurlijk, jij niet?’
‘Ik ook’, was het antwoord en zij vleide zich op het bed waar hij nog even bleef staan om naar haar naakte lichaam te kijken. Een onbekend gevoel dat tegelijkertijd emoties opriep en geruststellend was overviel hem en met dezelfde verwondering die in zijn hart leefde zei hij tegen haar,terwijl hij naast haar op het bed ging liggen en in haar ogen keek, ‘het klinkt idioot, ik weet het, maar ik denk dat ik van jou hou. Nee, ik denk het niet, ik weet het zeker: ik hou van jou.’
‘Ik ook van jou’, was het simpele antwoord. ‘Ik ook van jou , het kan ook niet anders, we zijn voor elkaar bestemd. Dit was onvermijdelijk, toeval bestaat niet.’