Stilte, een heerlijk woord, veel verlangd, maar vaak verstoord.

vrijdag 17 juni 2011

I.M. Regina

Regina is dood en wordt vandaag gecremeerd.

Geen merel, geen meeuw, geen koolmees, maar gewoon een vogel, aan het geluid te oordelen zelfs een heel klein exemplaar. Maar het beest heeft de moed er goed in en dat kan ik van mezelf niet helemaal zeggen. Ik loop met mijn vrouw door een lange en boomrijke laan naar de ingang van het crematorium. Naast de klanken van de vogel is het zachte ruisen door de bomen hoorbaar. Links en rechts van de laan liggen de genummerde grafkamers over het terrein verspreid.
Aangekomen in de aulahal van het crematorium worden we direct naar het condoléance-register verwezen en hebben daar namens de hele Appel en Ei-lijst onze naam gezet.
We voegen ons bij een paar bekenden en worden tien minuten later de zaal ingeroepen.
Nadat we ons genesteld hebben op de bestemde stoelen, komt een kleine man naar voren, grijs gekleed en zwarte handschoenen aan. Zijn haar is dik en iets golvend. Ooit moet het zwart geweest zijn, maar nu is het grotendeels grijs. Maar het model is wellicht hetzelfde gebleven. Ik heb het natuurlijk over de man die de uitvaart leidt.
Aan de manier van spreken kun je direct afleiden, dat hij dit vaker heeft gedaan. Enkel een paar aanpassingen, maar voor de rest keurig en discreet uitgevoerd.
Mijn aandacht gaat meer uit naar Rakker, het hondje van Regina. Hij is haar grote liefde, haar kind, zoals ook blijkt uit de foto die voor de kist is neergezet met daarop Regina gekleed in een blauwe spijkerbroek met daarover een lichtblauwe trui getrokken en Rakker liefdevol opgetild en stevig tegen haar linkerwang aangedrukt.
Het is ronduit aandoenlijk te zien hoe Rakker enigszins onrustig loopt te piepen, af en toe even op schoot getild door John, de man van Regina.
Wanneer er een minuut stilte in acht wordt genomen, loopt Rakker wat beduusd rond, voor zover zijn riem dit toelaat althans. Hij kijkt zijn baasje aan en krijgt ineens iets dartels over zich. Hij kijkt verwonderd en begint te dansen op de klanken van Nick & Simon.
Terwijl de broer van Regina aangekondigd wordt, kijk ik nog even naar Rakker, zijn tong hangt steeds verder uit zijn bekje.
Ontspannen legt de broer zijn handen op de katheder en begint te spreken. Papier heeft hij bij zich, maar zijn blik is regelmatig op de aanwezigen gericht.
Zonder haperingen en zonder al te veel emoties vertelt hij iets over het leven van Regina. Haar creativiteiten komen daarin volop naar voren. Als kind kroop ze al met opgetrokken benen op de bank om te breien.
Later worden de creativiteiten binnen de diverse hobbyclubs erg belangrijk voor haar, zoals de ‘Voor een appel en een ei’ lijst, welke door haar broer nog even apart wordt vermeld, alsmede de naam van haar moderator, Jannie van den Berg, die een condoléance-register heeft opengesteld, waarin zoveel welgemeende reacties zijn binnengekomen.
De broer zoekt weer zijn plek bij de familie, na iedereen bedankt te hebben voor hun aanwezigheid.
Bij het verlaten van de zaal aai ik Rakker even over zijn bol. Regina zou glimlachen.
Zij was een creatieve en inspirerende passant in het leven. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten