TRENDY EN GEZELLIG

Deze ochtend in het centrum van de stad zit een man in een trendy, maar toch gezellig koffiebarretje ‘De Vliegende Hollander’ aan een dubbele espresso te nippen. De koffie is heet en sterk. Het enige dat de serene rust verstoort is de muziek van Marco Borsato, dankzij de repeatfunctie van de cd nu al de hele tijd te horen.

Net als de man wil vertrekken komt er een jonge vrouw op prachtige rode schoenen de zaak binnen, ik schat haar op een jaar of 25. Ze loopt mank omdat de hak van haar linkerschoen is afgebroken; toch doet ze alsof er niets aan de hand is. Ze neemt voorzichtig plaats op een van de mintgroene barkrukken en bestelt iets wat ik niet kan verstaan. De barman lacht. Om haar bestelling? Om haar hak, of om de man, misschien wel om mij?

Terwijl ze wacht op haar drankje schrijft de man iets op in zijn agenda en alsof ze het drukken van zijn pen op het papier heeft gehoord, kijkt ze achterom, in de richting van de man. Deze vermijdt echter oogcontact, maar kan het niet nalaten om te stoppen met schrijven. De muziek stopt ook en alleen het geluid van een zoemende koelkast achterin de zaak is nog te horen.

De vrouw draait zich weer om en de man zucht.

Buiten breekt de zon door als de barman de vrouw haar drankje brengt. Ze neemt een slok en begint mat haar mobieltje te bellen. De barman knipoogt naar de man. Deze knikt zonder te weten waarom, laat wat geld achter op tafel en staat op, groet de barman en loopt de zaak uit. Ik ga ook naar buiten en zuig de frisse lucht met kracht mijn longen in. Het is zo’n typische Groningse dag, hoe zal ik het zeggen, zo trendy en toch gezellig.